خبرگزاری علم و فناوری آنا- آزاده پورحسینی؛ مارتین هایدگر نام فیلسوف مشهوری است که افکار جالبی در مورد فناوری داشت. او فکر می‌کرد که در فناوری فقط بحثِ ماشین و ابزار نیست. به اعتقاد وی گاهی اوقات شرایط می‌تواند به سمت‌وسویی برود که مردم فکر کنند که برای هر کاری در زندگی خود به فناوری نیاز دارند، مانند استفاده همیشگی از تلفن و کامپیوتر.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به عبارت دیگر هایدگر می‌گوید وقتی مردم برای همه چیز به فناوری تکیه کنند، ممکن است فراموش کنند چیزهای مهم دیگری مانند گذراندن وقت با خانواده و دوستان یا لذت بردن از طبیعت وجود دارد. هایدگر فکر می‌کرد فناوری می‌تواند مانند یک چتر بزرگ شود که همه چیز را می‌پوشاند و مردم ممکن است فراموش کنند به آنچه زیر چتر است نگاهی بیندازند.
به اعتقاد هایدگر مردم نباید فراموش کنند، کنترل فناوری مورد استفاده در دست آنهاست و نه برعکس. شاید فکر کنید این موضوع چیز روشن و مشخصی است،اما اینطور نیست. اگر افراد دقت نکنند چه زمانی و چگونه از فناوری استفاده می کنند این احتمال وجود دارد که به طور کامل زندگی آنها را به کنترل خود درآورد.
هایدگر همچنین گفت که برای مردم مهم است که گاهی اوقات از فناوری فاصله بگیرند، مانند پیاده‌روی یا بازی کردن در بیرون. او فکر می‌کرد که این مسئله می‌تواند به مردم کمک کند آنچه واقعاً در زندگی مهم است، مانند مهربانی با دیگران و تفریح کردن را به یاد بیاورند.
به طور خلاصه، هایدگر فکر می کرد که گرچه فناوری مفید است، مردم نباید اجازه دهند همه چیز در زندگی تحت کنترل فناوری باشد و باید به خاطر داشته باشند که آنها مدیر فناوری هستند. بنابراین باید برای لذت بردن از امور زندگی وقت گذاشت. ممکن است ما شب ها از تماشای ستارگان لذت ببریم، اما اگر چشم‌مان ضعیف باشد برای رفع این عیب باید عینک بزنیم. پس در اینجا، فناوری به ما کمک میکند تا از زندگی لذت ببریم.
ایستگاه فکر
1-به اطرافتان نگاه کنید. ببینید چه فناوری‌هایی در اطراف شما وجود دارد؟
2-آیا این فناوری ها عیب‌هایی هم دارد؟
3-فناوری تا چه حد، برای ما و محیطی که در آن زندگی می کنیم. ضرر دارد؟
داستان کوتاه
روزی روزگاری در سرزمینی زیبا، دو کودک به نام های لیلی و لاله زندگی می‌کردند. پدر و مادر لیلی و لاله دوست داشتند که فرزندانشان درباره فناوری اطلاعاتی داشته باشند. آنها برای بچه ها یک تبلت خریدند تا بتوانند با آن فیلم آموزشی تماشا کنند یا تحقیق و نوشته های علمی بخوانند.
در ابتدا بچه‌ها هیجان‌زده شدند و از هدیه‌ای که گرفته بودند احساس خوشحالی می‌کردند.
آنها با کمک برنامه‌های سرگرم‌کننده یاد گرفتند که چگونه اعداد و ارقام را بشمرند یا نقاشی کنند.
با گذشت زمان، لیلی و لیلا بیش‌ازپیش به تبلت وابسته شدند و ساعت‌های طولانی به صفحه نمایش نگاه می‌کردند. والدین آنها متوجه تغییر رفتار آنها شدند. آنها با داشتن تبلت، شروع به غفلت از اسباب‌بازی‌های دیگر و فعالیت‌های خارج از منزل کردند. با دیدن این اتفاقات پدر و مادر آنها تصمیم گرفتند برای مدتی در استفاده از تبلت محدودیت ایجاد کنند. آنها می‌خواستند که بچه‌ها بدانند، باید در استفاده از فناوری تعادل داشته باشیم.
در ابتدا، بچه‌ها در برابر قوانین جدید مقاومت می‌کردند، اما با حوصله و صبر، خوبی های این تصمیم را مشاهده کردند. آنها لذت بازی با اسباب‌بازی‌های خود و تحقیق در فضای باز را دوباره کشف کردند. آنها همچنین یاد گرفتند که خلاقیت خود را از طریق نقاشی، نوشتن و بازی تخیلی نشان دهند. تبلت به جای تمرکز بر فعالیت های آنها،تنها به یکی از وسیله های یادگیری و سرگرمی تبدیل شد.
از طریق این تجربه، لیلی و لیلا درس‌های ارزشمندی در مورد تعادل یاد گرفتند. آنها متوجه شدند که در حالی که فناوری می تواند سرگرم کننده و آموزشی باشد، لذت بردن از فعالیت های دیگر و گذراندن وقت با خانواده و دوستان مهم است. آنها با راهنمایی والدین خود، رابطه سالمی با فناوری ایجاد کردند.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: مارتین هایدگر فلسفه برای کودک علم پلاس بچه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۴۲۲۹۸۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه | جمع مبلغ نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷ هزار میلیارد تومان!
روزنامه جمهوری اسلامی به انتقاد از تخصیص بودجه دولتی برای حوزه های علمیه و حرم امام خمینی پرداخت.
این روزنامه نوشت: به مناسبت بررسی بخش هزینه‌های لایحه بودجه کل کشور سال ۱۴۰۳ فهرستی از بودجه‌های پیشنهادی دولت برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی در فضای مجازی و رسانه‌ها منتشر شد که با اعتراض‌هائی همراه است.
اعتراض‌ها عموماً بر این محور‌ها متمرکز هستند که در شرایط دشوار اقتصادی کشور چرا به این نهادها بودجه تعلق می‌گیرد و یا چرا چنین مبالغ زیادی برای آنها پیشنهاد شده است؟ محور دیگر اعتراض نیز اینست که این نهادها تأثیر ملموسی بر زندگی مردم ندارند و به همین دلیل تخصیص چنین بودجه‌هائی به آنها منطقی نیست.
طبق آنچه در فهرست منتشرشده آمده، جمع مبلغ پیشنهادی برای نهاد‌های فرهنگی و مذهبی ۶۷۰ هزار میلیارد ریال است که البته رقم قابل توجهی است.
بدون اینکه درباره محور‌های اعتراضات یادشده قضاوتی داشته باشیم، بر این نکته تأکید می‌کنیم که بعضی از نهادهائی که نامشان در فهرست آمده اصولاً وجودشان ضرورتی ندارد، بعضی دیگر از آنها خاصیتی ندارند، تعدادی نیز به میزان بودجه‌ای که برای آنها پیشنهاد شده اثربخشی ندارند و در مورد حرم امام خمینی نیز همانطور که در سال‌های گذشته بار‌ها تذکر دادیم اصولاً اینهمه توسعه و خرج‌تراشی خلاف مشی خود امام است. باقی می‌ماند بودجه‌ای که برای حوزه‌های علمیه پیشنهاد شده که اشکال اساسی آن مربوط به استقلال روحانیت است.
در سال‌های گذشته هنگامی که به تخصیص بودجه دولتی برای حوزه‌های علمیه و نهاد‌های مرتبط با آنها انتقاد می‌کردیم، بعضی از طلاب و علما در قالب گلایه به ما می‌گفتند مگر از وضع شدیداً فلاکت‌بار طلاب و روحانیین از نظر معیشت خبر ندارید که به بودجه مربوط به حوزه‌های علمیه اعتراض می‌کنید؟
جواب این بود و اکنون نیز اینست که می‌دانیم بسیاری از طلاب و فضلای حوزه‌های علمیه و حتی علمای شهرستان‌ها با فقر و ناداری دست و پنجه نرم می‌کنند و تعداد زیادی از آنها بخش قابل توجهی از وقت خود را به کار‌های خدماتی از قبیل پیک موتوری، مسافرکشی و تمیز کردن خانه‌ها و شرکت‌ها مشغولند تا بتوانند از عهده حداقل هزینه زندگی برآیند. با اینحال به دلایل متعدد معتقدیم روحانیت نباید از بودجه دولتی ارتزاق کند.
ممکن است افرادی به دلایل خاصی که دارند، اعتقادی به آنچه ما به عنوان دلایل متقن برای ضرورت اجتناب روحانیت از پذیرش بودجه دولتی مطرح می‌کنیم نداشته باشند. این، حق طبیعی آنهاست که اینگونه فکر کنند و از تخصیص بودجه دولتی به حوزه‌های علمیه دفاع نمایند. می‌بینیم که در عمل نیز تفکر آنها بر کشور حاکم است و متولیان امور به آنچه دیگران با نیت خیرخواهی و مصلحت‌اندیشی برای روحانیت می‌گویند اعتنائی نمی‌کنند و ترتیب اثر نمی‌دهند.
مهم‌ترین دلیل برای این تفکر که حوزه‌های علمیه و دستگاه‌های مرتبط نباید از بودجه دولتی ارتزاق کنند اینست که وابسته شدنشان به بودجه دولتی آنها را به دولت و حکومت وابسته میکند و استقلال را که سرمایه اصلی روحانیت است از آن سلب می‌نماید.
هیچکس نمی‌تواند ادعا کند که روحانیت می‌تواند به بودجه دولتی وابسته باشد و در عین حال استقلال خود را هم حفظ کند. علت اینکه امام خمینی هرگز اجازه استفاده حوزه‌های علمیه از هیچ بودجه‌ای غیر از آنچه مردم با طیب خاطر به آنها می‌دهند را ندادند، همین بود که آن را با استقلال روحانیت در تضاد می‌دانستند.
تجربه چند دهه اخیر نیز بر صحت نظر امام خمینی مهر تأیید گذاشته است. مراجع صاحب‌نام و ذی‌نفوذی مانند مرحوم آیت‌الله فاضل لنکرانی و آیت‌الله صافی گلپایگانی نیز بر همین عقیده بودند و همین مسیر را ادامه دادند.
نکته دیگری که باید مورد توجه روحانیت قرار گیرد اینست که تنگنا‌های معیشتی در حال حاضر به آنها اختصاص ندارد. این، گرفتاری بزرگی است که ده‌ها میلیون نفر از مردم کشورمان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. افتخار روحانیت در طول تاریخ این بود که مانند ضعیف‌ترین اقشار جامعه زندگی می‌کرد و به همین دلیل، خودش محبوب و کلامش نافذ بود.
حالا هم باید مانند مردم عادی زندگی کند تا مردم پذیرایش باشند. مردم وقتی استقلال روحانیت را ببینند و احساس کنند که حامی آنها و زبان گویای آنهاست، حاضرند هرچه دارند را با روحانیت تقسیم کنند تا این نهاد باقی بماند و بتواند در مقاطع حساس در برابر ظلم و ناروا بایستد.
خوبست این را هم به عنوان نکته پایانی بگوئیم که بودجه‌های دریافتی حوزه‌ها بیش از آنکه صرف طلاب نیازمند شود به پشت‌میزنشینانی می‌رسد که حوزه‌های علمیه بدون آن میز‌ها هم می‌توانند ادامه حیات بدهند و چه بسا حیات بهتر. با توجه به این واقعیت‌ها آیا بهتر نیست روحانیت خودش پیش‌قدم شود و از گرفتن بودجه دولتی خودداری کند؟
علت فوت پزشک متخصص در استان فارس در دست بررسی است